Bu hayatta her şey  ardında bir iz bırakır.   Tıpkı yağmuru n yağdıktan sonra  arkasında birkaç damla su ve mis gibi bir koku bırakışı gibi… Sonbaharda bir ağacın  kızıl kahve yapraklarını usulca düşürüşü gibi… Bir sincabın  kardaki yürüyüşünden arda kalan ayak izleri gibi… Ya da bir uçağın  m avi göklerde süzülüşünden sonra  bıra…

“Right and wrong, good and bad, poc and pod …” Nazlı was singing a long and rhyming motto that continued. It had been balsam on her tongue for a long time. She didn't know its meaning either. She went to an education that was trending recently. Showy people, including medical doctors were coming to the training…

Bir yetim fotoğrafına bakarken gözlerim dolu dolu uzaklara daldım, O temiz yüz, o içi ışıldayan bakış… Beni geçmişe götürdü, tek bir fotoğraf yetti hatırlamaya Bir yetimin Ahvali nasıldı dedim, Ama henüz RABBİNİ tanımayan bir yetimin ahvali…? Sahi nasıldı… Annemi düşündüm önce… O yetimliği hissettirmemek için derin çabaları… Oturma…

While there is an unerring order of birth, Why does death show no regard for sequence? Not distinguishing between the young, old, sick, or spry, And yet, humans strangely never pondered this! Clearly, each person was given a span of time... Some given less, others more, Isn't it fate that safeguards the human? And if time …

Gökten yağmur olarak düşen rahmet taneleri vardır. Kimi yüzünü rahmete döner nasiplenir. Kimi ise verilene şemsiye tutmayı tercih eder... İnsana da rahmet taneleri gibi hayatında dönüşümü başlatabilmesi için yüzlerce işaret verilir. Her yolculuk bir dönüşümü içinde barındırır. İnsanın acizliğini fark etmesi, bastığı yeri incitmekte…

Evvelim ile ahirim arasında bir yere… Geldim, gitmeye… Çokları vardı, benle düşen bu yere…  Kimisi sevindi gelişime… Kimi de ağladı gidişime… Bilmem ki?  Benden midir, tebessümün uğraması yüzüne?  Ben miyim akları düşüren gözlerine? Öyle dediler… Öyle dediler de… Bu durakta, kim abartmadan diyendi?  Kimler kimlerin vazgeçilmeziydi… …

Bayram, bazen hüznü gizlemenin adıdır… Ramazanın gidişine hüzünlendiğimiz için bayramla teselli buluruz… Bayram, bazen ikrama şükrün adıdır… İbrahim’e acıdığı için koç indiren RAB bine kurban verirken, Bizim çocuğumuzu da kurban istememesinde teselli buluruz.  Bayram, bazen sevinmenin adıdır… İslamiyetten önce kutlanan nevruz ve …

“İyi ki doğdun Eda!” “İyi ki doğdun Tolga!” “Mutlu yıllar sana!” “Nice mutlu yaşların olsun canım...” “Yeni yaşın sağlık mutluluk getirsin...” Ne güzel bir hatırlanmadır o an. İnsanın yüzünü gülümsetir, mutlu eder.  “Doğduğum günü kutlayan birileri var, ne hoş” diye geçer içimizden. Bir gelenektir süregelen... İnsanın doğduğu gün …

Yine y az gelmişti…   Havva’nın e n sevdiği  mevsim di … Erkenden kalkmış ve sahile atmıştı  kendini … K ışın da  güne erken başlardı  a ma  günün telaşıyla.. . Güneşe   selamını  hep  balkonundan verirdi ,   bin bir  telaşla… Ama şimdi öyle mi…  O kullar tatil olmuş ,  sahil kentinde oturan ailesinin yanına gelmiş ve kimse ona …