BİRLİKTE DAHA GÜZELİZ 

 

Bazen şaşırıp kalır insan, aynı anneden doğan iki kız kardeş ne kadar farklı olabilir ki?

Aynı çatı altında aynı şeylerden beslenip, aynı kıyafetleri giyseler de bambaşka davranışlar nasıl olabiliyor? Kafasında dönüp dolanan bu sorularla evi temizlemeye başlamıştı Müberra.

Kızlarından biri eve gelir gelmez neşesiyle birlikte kıyafetlerini, kitaplarını da saçardı. Diğeri ellerini yıkar, direkt odasına geçer, okul formasını asar, yarının programına göre çantasını hazırlardı. Biri her şeye “evet” derken, diğeri daha cümlenin tamamını duymadan “hayır” derdi.  Ece ve Eylül isimli bu iki kardeşin tartışmaları da hiç bitmezdi.

 

İkisi de zaman zaman birbirinin inadına böyle davrandığını düşünüyordu. Hatta bu yüzden küstükleri bile oluyordu ama Ece öyle çabuk unutuyordu ki neden küstüğünü. Küslükleri de onun unutkanlığı sayesinde fazla uzun sürmüyordu. Eylül’e kalsa belki de aylar sürerdi barışmaları. Ama Ece hemen gelip sevgisini gösterince ateşkes imzalıyorlardı. Eylül, barışırken biraz daha saygılı bir ilişki isteği oluyordu ama…

 

Ece iyiliği de kötülüğü de hatırlayamazken, Eylül hiçbirini unutamıyordu. Oysaki hayat güzellikleri unutmayınca, kırgınlıkları hatırlamayınca güzelleşiyordu. Bu farklılıkları iki kardeş de anlamakta zorlanıyordu.

 

Hayatın tadını Ece çıkarırken, Eylül’e de onun arkasını toplamak düşüyordu. En son birlikte tatile gitmek istediklerinde Ece otelin güzelliğini, aktivitelerini araştırırken; Eylül otelin müşteri memnuniyetini, etraftaki tarihi yerleri araştırıyordu. İkisi de gittiği tatilde aradığını bulamamıştı. Sadece otelin güzelliğine aldanıp gittikleri tatilde kötü bir hizmet almışlardı.  Ya da eğlenmek için gittikleri tatil eğitim seminerine dönmüştü.

 

Demek ki güzel olan şeylerin içeriği de önemliydi. İçeriği güzel olanın biçimi de güzel olmalıydı. İçerikle biçimi birleştirince birbirlerini tamamlayıp iyi bir tatil yapabiliyorlardı. Ece gittiği tatilde aradığını bulamazsa da kendisine bir noktadan eşleşebilecek bir şey bulurdu. Otelin yemeği kötü ama tatlıları güzel diyebilirdi. Deniz çok dalgalı ama havuzda da eğlenirdi. Gittiği her yerle uyum sağladığı için bazen başını derde soktuğu oluyordu. Yanlış insanlarla arkadaşlık, zarar verebilecek alışkanlıklara karşı dikkatli olması gerekiyordu.

 

Eylül için öyle miydi? Deniz de güzel olmalıydı, havuzda da eğlenmeliydi. Personel işini eksiksiz yapmalıydı, herkes işini düzgün yaparsa bu dünya yaşanası bir yer olacaktı. Ama bu hayatta her zaman her şey dört dörtlük olmuyordu. Böyle zamanlarda Eylül’ün de ayarı kaçıyordu. Oysa hayat bazı durumlarda ayrışmayı, bazı yerlerde eşleşmeyi gerektiriyordu.

 

İki kardeşe bakınca hayat birine verdiği özelliği diğerine vermemişti. Bunun sebebi ne olabilirdi? İkisi bir puzzle gibi tamamlıyordu birbirini. İkisi de kendinde olmayan özelliği diğerinde bulabiliyordu. İş birliği yaptıklarında, daha iyi bir hayatları oluyordu. 

                                

 

Mesele bunu kabul edip “Ben bana yeterim” düşüncesinden vazgeçebilmekti.

 

Mesele benim huyumun güzel yanlarına neler ekleyebilirim diye soru sorabilmekti.

 

Mesele hangi huyum hayat yolculuğunda ilerlerken beni geri bırakıyor diye farketmekti.

 

Böylece insan yaratılışına uygun olarak yaşayabilirdi.

 

Çünkü hayat birlikte güzeldi. 

Çünkü hayat ilerleyebilenlere güzeldi.

Çünkü hayat sahip olduğu huyuna, zorlanarak da olsa karakter katanlara güzeldi.

 

 ===

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerle yarını şekillendiren bir gerçeklik ilmidir. Bireylerin problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir.

 

“Kim Kimdir”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara stratejiler sunar.

 ===

 

“Milyarlarca insan içinde, “bir” kişinin ne önemi olabilir ki?

 

Bunun cevabını o “bir” kişiye sorun!”

Yahya Hamurcu