Tertemiz Bir Sayfa

“Tertemiz bir sayfa açacağım hayatıma!” der insan…

Ve hep bekler, erteler…

Ertelediğinde daha kolay olacağını zannederek…

Çoğu yanılgısı gibi, bu da yanılgıdır…

Nedir tertemiz bir sayfa? Temiz sayfa deyince bembeyaz bomboş bir sayfa gelir insanın aklına. Gıcır gıcır bir ay başlangıcıdır, yepyenidir. 

Spor salonuna yazılmak için beklediği o yeni ay başlangıcı…Ya da düzenli kitap okumak için beklediği o yılbaşıları gibi…Ertelemeyi “temiz” başlayabilmek için şifa sanarak, en kuvvetli iltihapla, tıkamış olur sürecini insan. 

Mesela o an diyete başlamaz insan. Sayfalardaki satırları önemsemez. Ne de olsa sayfa başlangıcı bir kere kirlenmiştir. Aradaki bir satır temiz olsa ne olur ki? Pazartesi diyeti bozmuşsam salı günü beni devam ettirecek nedir? 

Ya hayatımı yazdığım kitabım dolmuşsa? 40 yılın kiri sayfalarımda ise... Bir ömür boyu belki yalan söylemiş olan ben, şimdi şu bir anlığına dürüst olsam ne fark eder ki? Geçmişimde öyle sayfalar var ki, düşündüğümde bugün kalem tutmaya bile elim titrerken, yepyeni bir sayfanın özlemi içime dolar. 

Bu ilişkiyi düzeltmek yerine, yenisi daha kolaydır çünkü. Ertesi hafta diyete başlamak daha tatlı gelir... İnsanoğlu hep başlangıçlarda arar, büyüyü…

Haftanın günlerinin Pazartesi’yi göstermesi... Ayın 1’i…Ya da yılbaşıları belki…

Oysa hep“Tertemiz bir sayfa açalım” diyerek gelmemiş midir bugününe?…

Bugünlerinden değil, yarınlardan medet umarak özlemini çektiği ellerinden kayar. 

Oysa ne önemlidir bir sayfadaki incecik bir satır!

Unutur insan…

Kendini az zorlayıp, basiti küçümsemediğinde…

O “basit”lerin… 

Hiç de basit işler ortaya çıkarmadığını…

Bir çınarın bir zamanlar tohum olduğunu...

Bir bebeğin başlangıçta bir hücre olduğunu..

Büyük sayfaların küçük satırlardan oluştuğunu...

 

Fark etmez insan…

Ona, ondan bile yakın olanı…

Destek vermek için, ufacık bir hamle bekleyeni…

 

Göremez insan…

Görmeyi istemez çünkü…

Her gerçek’ten gözünü çekişinde…

Sahtelerde nasıl oyalandığını fark etmeyerek…

En büyük kazığı atmış olur kendine…

 

Oysa bilmeliydi insan…

Onu Yaratanın, onu, ne de marifetli yarattığını…

Zannettiğinden çok daha büyük işler yapabileceğini…

Onun ise potansiyelinin çok azıyla hayatta kalmaya çalıştığını…

Ve o tertemiz sayfayı, aslında zannettiğinden çok daha kolay açabileceğini…

Ama ne zaman?

Tam da şu zaman!…

Hemen…

Şimdi…

Başlayarak…

 

Haftanın veya ayın başını beklemekle oyalanmayarak…

Zaten her bir sonraki anın…

Yepyeni bir an ve tertemiz bir sayfa olduğunu…

Farkında olarak…

 

Bu kadar basitti işte…

Gerçek, bu kadar sade idi…

Ancak onu küçümsemeyenler, önemli sayfaları satır satır işleyebildi... 

Şimdi nedir gerçekten tertemiz bir sayfa? 

Nasıl ki kirli su kabına temiz su girdikçe temizlenir....

Sayfaların da satır satır temizlenir.. 

Temizlenen olmaktır aslonan ve hep dününden daha iyi olmaya çalışmaktır... 

O kirli satırlara güzellikler eklenir de eklenir...

Bir bakar ki insan kitabı ne güzel olmuş..

O ne güzel bir insan haline gelmiş...

Ama nasıl? Yavaş yavaş :) 

 

Hayatımızdaki tertemiz sayfaları açmamızı kolaylaştıranlara, selam ve içten bir teşekkürle…