Kurban- Teslimiyet Öyküsü

Çocuk babasının arkasına saklanmış, meraklı ve ürkek gözlerle seyrediyordu. Her yıl olduğu gibi, bu sabah da dedesi, babası, amcası ve kuzenleriyle önce bayram namazına gitmişler, bayramlaşmışlar, sonra bahçeye inmişlerdi. Kurban kesilecekti… Günler öncesinden kurbanlık alınmış, babaannesi her gün hayvanı yemlemiş, sulamış, torunlara sevdirmişti. Şimdi kesilecekti… Mehmet kıyamıyordu… 

- Nasıl olacak, neden kesiyoruz?

Babaanne torunun elinden tuttu: “Gel yavrum, gözünü birlikte bağlayalım” dedi. Sonra sordu: 

- Biliyor musun neden bağlıyoruz gözünü? Korkmasın diye mi babaanne?

- ⁠Yok oğlum. O korkmaz. O teslim olmuş zaten RAB bine. Biz kurban edebilelim diye, o emre uyuyor, feda ediyor kendini.

- Niçin feda ediyor babaanne?

- Evladım kurbanın görevi o. 

             Hikayesi İbrahim as ile başlamış. Kurban, İbrahim as, Hacer annemiz ve oğulları İsmail in öyküsü.

Öykü deyice Mehmet daha bir kulak kesildi, hikayeleri severdi. Bir yandan babaannesini dinliyor, bir yandan kesim öncesi son hazırlıkları izliyordu. Babaanne torununa İbrahim’in RAB bi ’ne verdiği sözü, Hacer validemizin nesli için koşturmasını, İsmail’in teslimiyetini anlattı. RAB bine teslim olan bir ailenin net duruşunu anlattı. Önce netlik, sonra Cebrail as ın indirdiği koçu…

İşte bu bir semboldür oğlum. ALLAH için neyi feda ettiğimizin sembolü. Kurban bizi ALLAH a yaklaştırır. ALLAH’ın dediği gibi ne etleri, ne kanları ALLAH’a ulaşır…

- Kurban kesemeyen ALLAH’a yaklaşamaz mı babaanne?

- İmkân bulamayıp da kesmeyen ya da sorumlu olmayanlar da var evladım. İnsan ALLAH için feda ettikleri ölçüsünde ALLAH a yaklaşır. Vazgeçemediğimiz ne varsa, aslında onlardan vazgeçmeyi göze aldığımızda yaklaşırız bizi yaratana…

Amcasının, babasının tekbir sesleri, dedenin gür sesine karıştı:

“Benim namazım, ibadetlerim, hayatım ve ölümüm alemlerin Rab bi ALLAH içindir”. 

Kurban…ALLAH’a yaklaştıran