Neden Ben?

Neden Ben?
Sorduğun sorunun cevabı çok açık değil mi?

RABbin seni seçti, sevdi, değer verdi.
Ruh üfledi, Ol dedi, oldurdu.
Yoktun, var etti,
Hiçtin, bir şey oldu,
Karanlıktın, aydınlığa çıkardı.
Boşluğun kendisiydin, imanıyla doldurdu.
Bilinmezdin, bir isimle çağırttı.
Bilmezdin, öğreti.
İstemeyi akıl edemeyeceğin nimetlerle donattı.
İstediğin ve istemediğin güzellikleri verdi.
Sana gördüğün ve görmediğin her şeyin ötesinde…
Daha güzelini ve iyisini vaat etti.
Sadece O’nun için yaşamanı istedi.

Hala şüphede misin?

O zaman, Peygamberimiz Hz. Muhammed’i hatırla.
Babasız dünyaya geldi,
Annesiyle çıktığı yolculuktan, annesiz döndü.
Şefkatli dedesi öldüğünde yatağının başında ağladı.
Korkunç suçlara ve adaletsizliklere şahit oldu.
Karanlıktan aydınlığa çıkış yolu aradı. Düşündü.
Peygamberlik geldiğinde, sevenleri yanında yoktu
Kavmi ve akrabaları sırtını döndü.
Alay edildi. Dinlenmedi. Deli dendi.
Sırtına pislikler konuldu.
Kendi şehrinde, yol arkadaşlarıyla yalnız bırakıldı
Üç sene açlığa terk edildi.
O ablukanın sonunda biricik hanımı Hz. Hatice öldü.
Çok sevdiği amcası Ebu Talib iman etmeden gitti.
Doğup büyüdüğü topraklardan çıkmak zorunda kaldı.
Savaştı. Yaralandı. Öldürülmek istendi.
En küçük kızı Hz. Fatma kaldı sadece…
Altı evladının vefatına şahit oldu.
Müslümanlara yapılan korkunç işkencelerle karşılaştı.
Amcasına savaş yapılan işlenceyi gördü.
Torununu kaybetti. Evlatlığını kaybetti. Kuzenlerini kaybetti.
Dünyalık nice sıkıntı ve zorlukların ardından hastalandı
Ve sonrasında RAB bine kavuştu.

Her “neden bu başıma geldi’ diye sorduğunda…
Peygamberi ve ashabını hatırla.
RABbinin sevgisi ve merhametinden şüphe etme.
Ve her yaşadığın sıkıntının ardında düşün…
Çaban RAB binin sevgisi olsun
Ve rızasını kazanmak…

Bu dünya geçici, güzel insan.
Asıl hedefimiz, ahiret yurdu.
Başını dik tut.
Gönlündeki imanın sahibine…
Sahip oldukların, olamadıkların…
Kaybettiklerin karşılığında verileceklere hamd et.
Derin nefes al.
Her halinden haberdar olana sığın.
Ve şöyle söyle “RAB bim benimle.”