Toz

Zeynep , o haftasonu kahvaltı sonrası odasını toplamaya karar vermişti. Evdeki en titiz, derli toplu kişiydi. Düzen, temizlik, estetik , O’nun için çok önemliydi. 

-Daha geçen gün temizledim bu odayı, ne çabuk tozlanıyor. Benimle savaşıyor adeta…Sen mi beni yeneceksin, ben mi seni, hadi bakalım…

Kahvaltı sofrasını toplayan Zehra, kızının konuşmasını duydu : 

-Kiminle konuşuyorsun kızım?

-Odamdaki tozlarla anneciğim. Ne çabuk tozlanıyor ya…keşke şöyle bir dip köşe temizlik yapsam ve daha hiç kirlenmese…

Zehra nın yüzünde bir gülümseme belirdi : 

-Ya… ne güzel olurdu , di mi? Doğru söylüyorsun. Keşke ben de öyle bir sofra kursam, şöyle tıka basa yesek ve daha hiç acıkmasak…

Zehra nın söyledikleri , Zeynep in çok da işine gelmedi: 

-Olur mu anne, ben iki saatte bir acıkıyorum. Gelişme çağındayım ya…

Annesi, örnekler vermeye devam etti: 

-Ya da, bir banyo yapsak ve daha hiç kirlenmesek… Baban iyi bir para kazansa ve ömrünün sonuna kadar çalışmasa…

-Aaa…anne ….gerçekten, hiç böyle düşünmemiştim.

-Yaa… di mi?

Hayatta her şey hareket halinde 

Etrafımıza baktığımızda, her şeyin bir hareket halinde olduğunu görürüz. Güneş doğar ve bir süre sonra batar. Ortaokulda Fen Bilimleri Dersi’nde gördüğümüz gibi Ay belli evrelerden geçer. Mevsimler birbiri ardınca gelir, gider. Sonra ağaçların, bitkilerin, hayvanların her zaman bir hareketi vardır. 

İnsanın bedeni de böyledir, sindirim sistemi, acıkması, uykusunun gelmesi, saçının uzaması …

Zehra kızını düşünmeye sevk edecek sorular sormaya devam ediyordu.

-Peki Zeynep’ciğim bedenimiz gibi duygularımız da değişir mi sence ?

Zeynep gözlerini iri iri açarak cevapladı : 

-Eveeet… mesela geçen hafta Ayça, kalemimi izinsiz aldı diye ona gıcık olmuştum ve onunla daha konuşmamaya karar vermiştim. Dün dayanamadım konuştum. Kızgınlığımın gitmesine ben de şaşırdım. Bu neden böyle anne?

Hayatta hareket var ama sınırlar da var…

-Hayatta hep bir hareket var ama bir sınıra kadar yavrucum. Güneş doğar ama ben daha batmayacağım demez. Ya da bebeklikten itibaren insan büyür büyür, bir boya gelir, daha uzamaya devam etmez, bir yaştan sonra da küçülmeye başlar.

Duygularımız da böyle, bir şeye çok seviniriz hep öyle kalmayız. Mesela sen geçen sene takdir aldığında ne kadar sevindin? Bir gün mü, bir hafta mı yoksa hala havalara mı uçuyorsun?

-Yok canım daha neler. Biraz sevindik, havamızı attık, bitti.

-İşte aynı sevinç gibi, kızgınlık da çok sürmez…

Zeynep muzipce annesine bir şey hatırlatmak istedi …. 

-Hani geçen sene babanneme söylendin, sonra bayramda hiç birşey olmamış gibi elini öpmeye gittin, onun gibi mi? 

-Evet de… oraları çok karıştırma….İşte böyle yavrucuğum, hayatta herşey hareket halinde, sevinçler, üzüntüler hep var. 

Hastalıklar da, savaşlar da öyle. Hiç bir acı sonsuza kadar sürmüyor.

-Anne, ben bazen şöyle dua ediyorum: Keşke hiç hastalanmasak, hiç mikrop olmasa, hiç savaş olmasa, kötü insanlar olmasa..

-Çok güzel bir dua … ama olur mu sence?

-Yok…olmayacağını anladım…anladım da o zaman ne yapmamız lazım ?

Hastalık bitmez, hastalar değişir; kötülük bitmez, kötüler değişir.

İnsan bu hayatta hiç huzuru bozulmasın, kayıplar yaşamasın ister. Üzüntü çekmek, acı yaşamak istemez. Ancak hayatta mutlu günler olduğu gibi, hüzün yaşadığımız günler de vardır. Önemli olan her iki durumda da doğru tepki vermeyi bilmektir.

Zehra da kızına bunu öğretmeye çalışıyordu : 

-O zaman bıkmadan, ümit kesmeden çabalamamız lazım kızım. Güçlenmek, marifetlenmek, mücadele gücümüzün artması için dua edebiliriz belki.

-ALLAH’ım, odamdaki tozlarla bana mücadele gücü ver, amin!

-Amiin...