Sessiz Olan Üstündür...

Hızlıca fırladı yerinden, sesi duyar duymaz harekete başladı… 

Orman çok tehlikeliydi özellikle yırtıcı hayvanların av döneminde. Ceylanın çok hızlı hareket etmesi gerekiyordu ki av olmasın. Zaten hep de tetikteydi… Beslenirken bile 1 defa yer 2 defa etrafı gözlerdi… O ince narin bacaklarıyla sessizce usulca yürürdü. Kaçarken bile narindi bedeni.. Sessizlik şarttı.. 

Ormanın 1. kuralıydı bu;

Sessiz olan üstündür.

Su kaynakları etrafında pusuda bekleyen yırtıcılar, avcılar kol geziyordu… Uzun süre yağmur yağmayınca mecburen nehrin kıyısına giderdi hayvanlar; ama bilirlerdi ki oraya giden geri gelmiyordu kolay kolay. 

Peki nasıl haberleri oluyordu? Yırtıcılar çıkınca ortaya, o cıvıl cıvıl öten guguk kuşlarının şakımaları telaşlı telaşlı olur, şiddetlenirdi… Tüm ormana haber uçururlardı “Burada tehlike var!” dercesine. Onlar da fazla fazla öttükçe tilki yuvalarına dadandı... Ki o yuvayı ağaç dallarını örerek yapmak günler sürmüştü… Yuvasını bırakıp kaçtı mecburen guguk kuşu ailesi... Ve şunu da iyi öğrendi…

Konuşmayan konuşandan üstündür…

 

Avcı hayvanlar çok stratejist davranıyordu. Güçlerini hemen göstermiyorlardı. Hiç bilemezdin, anlamazdın nerede olduklarını... Ortak bir stilleri vardı… 

Acele etme! Çok iyi izle, avını anla, tanımla ama ne olursa olsun; 

Sakın hamle ile başlama…

 

Çok değil 2 ay önce ceylanın peşine bir aslan dadanmıştı. Aslanın nerden geldiğini görmemişti… ona çok yaklaşmıştı ama fark edememişti... Nasıl oluyordu da bu kadar iri bir canlı bu kadar sessiz hareket edebiliyordu. Tam bir ters köşe... Beklenmeyeni vermekti... Tam saldıracağı an fark etti ve hızla koşmaya başladı… Aslanın nefesi sanki ceylanın ensesindeydi. Ne yaptı etti kaçıp ormandaki çalıların arkasına saklandı. Sessizliğe büründü...

Aslan ondan daha güçlüydü elbette. Kuvveti, ihtişamı, kasları, pençeleri, ürkütücü dişleri, yürek delen bakışları… Pençesine düşse kurtulabilmesi çok zordu.

Ama o çalılıkta aklına guguk kuşu geldi, onun şakıması felaketi olmuştu. Tam zıttını yapmalıydı ve hiç hareket etmeden sessizce durdu. Nefesini bile alırken çıt çıkarmıyordu. 

Sessizliğe büründü; çünkü sessiz olan güçlüdür.

Bir aslanın karşısında bir ceylan güçlü olabilir mi? 

Öyle bir sahne ki, bu sefer o daha güçlüydü, roller değişmişti... Bir olayın gerçeğini bilmek, ona göre de yöntem geliştirmek insanı üstün yapıyordu... Aslan onu bulamadı... Dolandı o çalıların etrafını ama ceylan öyle yok olmuştu ki bulamadı... Burnunun ucundaki yemeği nasıl kaçırdığına şaştı kaldı. Su kuyusuna geri gitti. Ceylan hala sessizce duruyordu... Acele etmedi yine... bir süre daha bekleyip emin olduktan sonra yaptı hamlesini... Gün batmıştı o sırada... Uzaklaştı daha da gizlenebileceği yerlere doğru... Yine ihtiyacı olunca çıkacaktı piyasaya ama bu sefer risk alırken daha bilinçliydi... Zaten risk almadan başarı olmazdı... Evet bugün başardı, kurtuldu...

Gerçek yöntemler insanı daha iyiye taşır...

O da bunu öğrenmişti diğer bir canlıdan deneyim çıkararak... 

Sessiz olan üstündür….

İhtiyacın olan gerçek ceylan kadar gizlenmiştir sana... Burnunun ucuna...