Tik Tak Tik Tak Tik Tak

“Hazalcım bir hafta süren var, tamam mı? Biliyorum ki elinden gelenin en iyisini yapacaksın ben inanıyorum sana” dedi öğretmeni. Hazal yedinci sınıftaydı ve bir ödev verildi mi elinden geleni yapardı. Bir haftası vardı ve ne yapabileceğini hemen planlaması gerekiyordu.

“Evetttt neler yapabilirim?” İlk önce öğretmen olan annesinden yardım alacaktı. İkincisi hangi gün ne yapacağını planlamalıydı. Son olarak da ödevinin materyallerini almak ve hazır hale getirmek vardı.

Elinde kâğıt kalemle yarım saat hem dolandı hem de sorup not aldı. Listesini hazırladı. O sırada annesi de ona o kadar güzel bakıyordu ki sanki dünyanın en önemli işini yapıyormuş gibi, “Aferin kızım hep böyle olursun inşallah” diye dualar ediyordu.

Bu arada ödevi ne miydi? Ödevi, bir takvim hazırlamaktı. Bu yılı aylık, haftalık hatta günlük bir şekilde planlayabilecekleri hem eğlenceli hem de öğretici bir takvim… Her aya güzel bir görsel, keyifli bir görev ve öğrenip hayatına uygulayacağı güzel bir söz ekleyecekti.

Nereden bilebilirdi ki Hazal, hazırladığı bu ödevin bir ömür boyu işine yarayan bir deneyim olacağını? O sadece yedinci sınıfta ödevini bir hafta içinde yapmaya çalışan küçük bir kız çocuğuydu. Oysa şimdi 25 yaşında, kendine bir ajanda oluşturup ayını, gününü hatta saatlerini en verimli şekilde planlayan bir anne, bir öğretmen, bir eş ve hepsinden önemlisi bir insan olmuştu. O ödevi yaparken farkına varmadan neler öğrenmişti neler…

Bu dünyada var olan her şeyin bir süresi var ve bu süre içinde ne yapacağı da kendine bağlı. Dünyadaki tek irade sahibi olan insan da ya “Keyif benim değil mi şu an istediğimi yaparım sana ne?” der. Ya da “Anlık keyifler beni tatmin etmiyor. İnsanın bir an mutlu olup bir ömür acı çekmesi ne kadar anlamsız ve mantıksız!” diyerek hayatının her anını dününden daha mutlu ve başarılı olmak için planlar.

Çünkü hiçbir şey bir anda olmuyor. Her şeyin olması için bir süre verilmiş…

Bir insanın su damlasından eli kolu, aklı fikri olan bir canlıya dönüşmesi; bir tohumun meyve veren bir ağaca dönüşmesi; bir elmasın yerin altında, bir incinin denizin dibinde, bir yağmur damlasının göğün üstünde oluşması için hep bir süreye ihtiyaç vardır değil mi? Süremizin ne olduğunu bilmiyoruz ama süremizi en iyi şekilde kullanmak için bir takvim yapmayı biliyoruz.

Bir günümüz mü var? Süremi en iyi şekilde kullanmalıyım.

Bir ayım mı var? Süremi en iyi şekilde kullanmalıyım.

Bir yılım mı var? Süremi en iyi şekilde kullanmalıyım.

Bir ömrüm mü var? Zamanımı en iyi şekilde kullanmalıyım.

Diyebilmeli insan. Neden mi? Çünkü süre verenin bir isteği var. Diyor ki: “Kulum bir ömrün var ve ben senin en iyisini yapacağına senden daha çok inanıyorum. Ve hep seni destekliyorum. Hadi sen bir adım at, ben sana on adım geleyim.”

Zaman durmuyor. Şu ana kadar zamanı durdurabilen veya geri döndürebilen olmadı. Hayatta durağan hiçbir şey yok ve hep ilerliyor. Sen de hep ilerle ki geç kaldığın, hiç yetişemediğin bir ömrün olmasın.

“Yaa ne çabuk geçti yıllar. Ben bir şey anlamadım. Nerede benim gençliğim, nerede benim o yıllarım” diyerek pişmanlık yaşamadan…

Hadi hayatının ajandasını hazırla. Çünkü süren işliyor. Tik tak tik tak tik tak…