Anlatamadım mı? Anlamadılar mı?

Anlatamadım mı? Anlamadılar mı? 

Peki, herkes aynı dili konuşurken neden anlama problemi var?

O zaman problem ne? 

Bir problem varsa çözümü de yanındadır.

İnsan problemi çözemiyorsa o kendiyle ilgilidir…

Ama insanın bunu kabul etmesi zor.

İnsan hep, “Beni anlamıyorsun” demez mi?

“Ben olsam böyle yapmazdım” demez mi?

“Bunca yıldır beni tanımamışsın” demez mi?

“Sen beni anlamadın” derken aslında kendi anlatamamış olabilir mi?

“Sen beni tanımıyorsun” derken aslında kendi onu hiç tanımamış olabilir mi?

Ve insan hiç böyle düşünmez…

Ve insan, 

Bir ömür kendi haklılığından emin ve bir o kadar da cahil olarak yaş alır.

Ne yazıktır ki, bilmediğini bilmediğinde insan, bildiği kadar zanneder her şeyi. 

Ve bir ömrü sadece 10 metrekarede geçirir… Ve aslında ölçülemez olan metrekareleri…

Tıpkı bir çocuğun “Seni çok seviyorum” derken kollarını açmasının büyüklüğüyle, bir yetişkinin “Çok seviyorum” derken kollarını açmasının büyüklüğünün aynı olmaması gibi…

Herkes kendininki kadarını en çok zannederken…

Bunu söylerken de, anlarken de yanılır insan.

Herkes kendi yanındadır ve herkes kendine göre kendi dünyasında hep haklıdır.

O sebeple “Sen beni anlamıyorsun” der. “ Ben anlamamış olabilirim” demez. “Ben olsam öyle yapmazdım” der. Kendinin bile, neden öyle yaptığını anlamamışken…

Peki, neden insanlar birbirlerini anlamazlar? Ve bunu da neden anlamazlar?

Ve bu da bir döngüye girer… Kimse birbirini anlamamışken, birbirlerini anlamadıklarını söyleyip suçlarlar.

İnsan bilmez ve yanılır; ve yanıldığını da kabul etmez.

Annesinden öğüt alırken de bilmediğini kabul etmez insan.

Doktorundan teşhisi duyduğunda da kabul etmez insan.

Hasta ziyaretine gittiğinde de; o hastalıktan iyileşen arkadaşlarını anlatırkenki deneyimleriylede hastayı kabul etmez, yegane amacı kendi varlığına imza atmaktır.

Ve herkes bir şeyler söyler.

Ve herkes de o söylediğini ispata uğraşır.

Ama insan unutur…

Gerçek olanın ispata ihtiyacı yoktur. Gerçek olmayanın, sahte olanı kabul ettirmek için ve ispat edilmeye ihtiyacı vardır. 

Çünkü insan bilmediğinden bildiğini gerçek zanneder. Ve yanılır; bu sebeple de gelişemez.

Bir ömür anlaşılamamaktan bahseder. Ve bunu da kibirle söyler.

O, o kadar ………dır ki anlaşılamıyordur. Çünkü diğerleri de o kadar …….dır, onu anlamıyorlardır.

Bir ömür önyargılarıyla didişir. Anlaşılmamaktan dertlenir.

Peki, neden?

Çünkü insan bilmediğini bilmez.

Peki, insan bilmediğini nasıl anlar ve bundan nasıl kurtulur?

• Söylediklerinin zıttını arayarak,
• Anlaşılmadığını değil, anlatamadığını anladığında. Ve nasıl anlatacağını düşündüğünde
• Karşısındakini merak ettiğinde,
• Bu kim dediğinde,
• “Nereye bakıyor? Neyi söylüyor? Neden bunu söylüyor? Ne hissediyor?”un cevabını bulmaya çalıştığında…
• İşin gerçeğini merak ettiğinde…
• Yani irdelediğinde.
• Yani bilginin peşinden giderek. Kanıtlar bularak, test ederek. 

Anlaşılmadığını düşünürken; aslında çocuğu kim? Annesi kim? Sevdiceği kim? Merak ederek…

Kendinden çıkarak…

Ve işin gerçeğini merek ederek…

“Kim kimdir?”