Susmak

Mahallenin beyaz boyalı evlerinin arasında, sokaktaki çocukların kalabalığı fark ediliyordu. Yoğun ve neşeli gürültü sokakta yankılanıyordu. Evlerin mutfaklarından gelen yemek kokuları sarmıştı mahalleyi. O acıktıran kokuların arasında bağrışan çocuklar bir anda sessizliğe büründü.

Çok uzun sürmedi, bir gülme sesi duyuldu. Zeynep gene tutamamıştı kendini. ‘’Hadi oyundan çık!’’ diyerek oyuna devam ettiler. ‘’Tamam, hadi başlıyoruz. Susunnn. Biiir, ikiii, üüüç tıp!’’ Birbirine bakıp gülmemek için kendini zor tutan çocuklar, karşısındakini güldürüp onu oyundan çıkarmak isteyen kurnazlar ve tüm kışkırtmalara rağmen güçlü durmaya çalışanlar…

İşte bu oyunlarla öğrenmeye çalıştık susmayı. Annemizin gözünün kalkıp inmesiyle susmaya çalıştık.

Derste kulağımızı çekip, duvarın önünde cezaya kaldıran hocamızın korkusundan öğrenmeye çalıştık susmayı.


"Ne zor şeymiş ‘susmak.’"diye düşündük o cezayı çekerken.

Oyun oynarken, ceza almışken bile bu kadar zor gelirken, hayatın içinde nasıl sussun insan?


Haksızlığa uğradığında ya da haklı çıktığında,

Aldatıldığında ya da aldattığında,

Terk edildiğinde veya terk ettiğinde,

Ayrıldığında ya da barıştığında

Kalbi kırıldığında veya birinin kalbini kırdığında,

Sevdiğini kaybettiğinde ya da hayatına yeni biri girdiğinde,

Başaramadığında veya başarılı olduğunda…


Nasıl susabilir insan? Anlatmak istediği o kadar çok şey varken…

İnsan bazen acılı olduğunda bazen başarılı ve bazen de mutlu olduğunda kendinden bahsetmek ister. Üzüldüğünde dertleşmek, sevindiğinde çoğaltmak ister. Ve genelde de kendini anlatmak ister.

Hasta ziyaretine gittiğinde bile "Nasılsın?" sorusunun cevabını beklemez.

"Ben sana söyleyeyim. Bak şimdi biraz süzülmüşsün, azıcık yemen lazım."

"Seninki de hastalık mı? Ben var ya kaç yıldır ne çekiyorum. Benim yerimde olsan demek ki sabredemeyecekmişsin." der. Ya konuyu bildiğinden ya da küçümsemek için anlatır durur.

Ve hatta hastanın bile laflarını ağzına tıkamayı da sever. İnsan acısını bile böbürlenerek anlatır. Derdi kendini anlatmak, var olmak olunca…

Herkesin farklı tarzı olur. Kimi,  "Söyle, dök içini. Rahatlarsın, aman sakın tutma içinde. Gerekirse ağla, açılırsın." diye anlattırmaya çalışır. Bu aslında kendi merakını gidermek içindir. Sorar da sorar. Karşısındakinin sıkıntısını azaltmaya değil de gıybete malzeme aramaktır asıl sebebi.

Bazen problemin kendisi haksızlığa uğramak olabilir. Susmak, ‘hakkını yedirmemek, kendini ezdirmek’ demek değil. İnsan hakkını çok konuşarak aramaz. Çünkü aslında haksız olan çok konuşur. Haklı olan da susar. Gerçeği söylemiştir, bitmiştir lafı. Daha ne diyebilir ki?

Susarak, sessiz kalarak ne kadar anlaşılabilir? Bazen onlarca cümle kurar ve suskunluğu kadar etkilemez karşısındakini.

Konuşmanın da susmanın da anlamı var olmak, rahatlamak, haklı çıkmak, dedikodu yapmak ya da küsmek olmayınca anlam kazanır.

Amacı bir problemi çözmek olduğunda, aslında susmanın bir anlamı olduğunu idrak eder insan.

Peki, o kadar anlatmak istediği şey varken nasıl susabilir insan?

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki; "Hayatta sessiz olabilen başarıya ulaşır."

İletişime başlamanın ilk adımıdır sessiz kalmak. İhtiyacı bilip, ihtiyaç karşılayabilmek için susar insan.

Her başarının, mutluluğun arkasında yapılmış olanlar ve yapılmamış olanlar vardır. Hedeflerine ulaşmış kişilerin niyetleriyle ilgili hiç konuşmadıkları fark edilir. Bunlar içi boş suskunluk değil, kazandıran sessizliklerdir.

Çünkü insan kendini anlatmak isterken, övmek isterken susabilmesinin karşılığını alır.

İnsan yanılabilir…

Ve susmayı bir kaçış olarak görebilir.

Ama insanın şifası susmaktır…

İnsan ne zaman susması gerektiğini bildiğinde hayat onun için konuşmaya başlar.

İşte bugün gerçek kazananların işareti de budur.

Bu kadar haksızlığa uğrayıp, bu kadar suskun olmaları.

Suskun olmayı seçenlerin öyküsüdür şahitliğimiz.

Peki, suskunluğun sebebi ne?

Acısının yüksekliğinden burun direğinin sızlayışından mı?

İçinin yanmasından mı?

Bir bekleyiş içinde olmaktan mı?

Dua edişten mi?

Sabredişten mi?

Yoksa yardımı beklediği yeri çok iyi bilmesinden mi?


İhtiyaç her neyse o ihtiyacın karşılanması dileğiyle…

Dualarda konuşanlardan olalım İnşALLAH…